Maður að meiri

  Gylfi Arnbjörnsson, framkvæmdastjóri Alþýðusambandsins, hefur dregið framboð sitt í prófkjöri Samfylkingarinnar til baka. Þessari ákvörðun Gylfa ber að fagna. Hann hefur veigameira hlutverki að gegna sem framkvæmdastjóri Alþýðusambandsins en sem einn af sextíu og þremur þingmönnum þjóðarinnar. Hjá Alþýðusambandinu hafa verk skipast þannig að Gylfi hefur verið helsti talsmaður þess og eflaust þýðingarmesti starfsmaðurinn.Sennilega aldrei verið meiri þörf en nú að Alþýðusambandið verði hafið yfir alla flokkadrætti en nú. Alþýðusambandið hefur tekið algjöra forystu í verðlagseftirliti og framlag þess er stórkostlegt. Vegna væntanlegra leiðréttinga á matarverði er þörfin fyrir verðlagsvakt brýnn nú en nokkru sinni. Þess vegna skiptir allan almenning svo miklu að Alþýðusambandið standi sig í þeirri vinnu sem framundan er og gefi ekki á sér höggstað. Hér á þessum stað var vikið að þessu fyrir fáum dögum. Þá stóð eftirfarandi. “Alþýðusambandið hefur staðið sig vel á verðlagsvaktinni síðustu ár. Sá hængur er á að framkvæmdastjóri sambandsins og helsti talsmaður þess er sjálfur í framboði og hann getur ekki gegnt báðum hlutverkum samtímis og fyrir það geldur Alþýðusambandið næstu vikur og næstu mánuði nái framkvæmdastjórinn árangri í prófkjöri. Ekkert hefur komið fram sem bendir til að Alþýðusambandið hyggist bregða við skertum trúverðugleika. Þetta er alvont þar sem Alþýðusambandið er nauðsynlegur þátttakandi í eftirliti komandi vikna og mánaða.”Nú hefur Gylfi Arnbjörnsson stigið til baka og vonandi tekst honum að leiða sinn hóp áfram í krefjandi verkefnum næstu mánaða. Svo miklu skiptir að eftirgjöf ríkisvaldsins skili sér til þeirra sem eiga að njóta ávinninganna, en hverfi ekki til framleiðenda og seljenda. Takist Alþýðusambandinu og öðrum sem málið varðar að gæta þess að ávinningurinn skili sér alla leið verður hagur fjölskyldnanna í landinu svo mikill. Verðtryggð lán verða hagstæðari á sama tíma og nauðsynlegustu vörur hvers heimilis, það er maturinn, verður á öðru og betra verði.Það skiptir svo miklu máli að allir leggist á eitt, líka að Gylfi Arnbjörnsson geri það af fullu afli. Það munar um minna. Það eru nægir til að berjast um fá þingsæti og völd og áhrif einstakra þingmanna eru ekki mikil. Þingræðið hefur stórskaðast og framkvæmdavaldið hefur eflst af sama skapi. Meðan svo er skiptir miklu að þeir Íslendingar utan þings, sem geta haft áhrif á þróun samfélagsins með störfum sínum og áhrifum, standi í ístaðinu og veiti aðhald, ekki bara ríkisstjórnum, heldur einnig atvinnulífinu. Það eru meiri og krefjandi störf sem bíða utan þings en innan.

Sök bítur sekan

Sök bítur sekan Merkilegt að hugsa til baka og rifja upp kjörtímabilið 1987 til 1991. Þá myndaði Þorsteinn Pálsson ríkisstjórn með Framsóknarflokki og Alþýðuflokki. Formenn þeirra flokka, Steingrímur Hermannsson og Jón Baldvin Hannibalsson, voru augljóslega aldrei sælir í samstarfinu. Steingrímur vakti til að mynda þjóðarathygli þegar hann, þá starfandi utanríkisráðherra, boðaði til almenns stjórnmálafundar þar sem hann sagði ástand efnahagsmála vera í uppnámi, sagði Róm brenna. Enda fór svo að þeir félagar Steingrímur og Jón Baldvin sprengdu ríkisstjórnina, fóru á bakvið forsætisráðherrann og mynduðu nýja ríkisstjórn.Til að það tækist fengu þeir Alþýðubandalagið, undir forystu Ólafs Ragnars Grímssonar, og Borgaraflokkinn í lið með sér. Svavar Gestsson varð ráðherra í nýrri ríkisstjórn Steingríms Hermannssonar. Fáir þingmenn hafa verið harðari og mælskari í átökum við andstæðinga sína en Svavar. Hann var andstæðingum sínum erfiður. Nú hefur verið upplýst að Streingrímur og Jón Baldvin sprengdu ekki aðeins ríkisstjórn Þorsteins Pálssonar, heldur gerðu þeir gott betur. Þeir fyrirskipuðu rannsóknir á meintum tengslum Svavars, sem þá var orðinn samráðherra þeirra í nýju ríkisstjórninni, við Austur-Þýsku leyniþjónustuna, Stasi, sem var hrikaleg og vond. Þeir félagarnir fengu engar upplýsingar um landráð eða aðrir sakir Svavars. Ekkert hefur komið fram sem bendir til að Svavar hafi á nokkurn hátt unnið fyrir erlend ríki. Ekki frekar en í öðrum málum fyrri tíma. Allar þær símahleranir og persónunjósnir sem sannarlega voru stundaðar hér eiga það sammerkt að hafa engu skilað, enga sekt sannað og aðeins verið byggðar á ótta ráðandi afla hverju sinni. Rannsóknir að beiðni Steingríms og Jón Baldvins eru svo nærri okkur í tíma að réttast er að byrja á að leiða fram allan sannleika um þær. Er það svo að ráðherrar geti fengið embættismönnum það verk að fara um heiminn og tína saman gögn fyrri ára í von um að þau komi pólitískum andstæðingum illa? Þarf ekki sérstakar heimildir til þannig skítverka, eða geta einstaka ráðherrar fyrirskipað slíkt og látið ríkið borga kostnaðinn án þess að það komi fram í reikningsbókum eða öðrum skrám? Gerist þetta jafnvel enn?Jón Baldvin uppástendur að sími hans hafi verið hleraður meðan hann var utanríkisráðherra. Við verðum að trúa manninum og ganga út frá því sem vísu að hann sé þess fullviss að svo hafi verið. Opinber rannsókn mun væntanlega leiða fram sannleikann í því máli. Við bíðum spennt. Hvers vegna Jón Baldvin gerði ekkert með þessa vitneskju á sínum tíma er annað mál og sérstakt. Þá vissi hann af rannsókinni sem hann fyrirskipaði um meint tengsl Íslendinga, og sérstaklega Svavars Gestssonar, við leyniþjónustu Austur-Þýsklands. Getur verið að það hafi dregið úr vilja Jóns Baldvins á að láta rannsaka hugsanlegar símahleranir fáum árum síðar? Kann að vera, en auðvitað verður þetta allt rannsakað og niðurstöðurnar munu ýmist hreinsa gerendur af ásökunum eða sanna sektir.