Arnar Jensson lögregluforingi hefur áhyggjur af því að efnað fólk, sem sætir ákærum, geti borið hendur fyrir höfuð sér af meiri krafti en öryrkjar og einstæðir foreldrar. Undir þetta sjónarmið Arnars tók alþingismaðurinn Pétur Blöndal í spjallþætti og sagði varasamt þegar ákært fólk borgar mikið fyrir varnir. Hann sagði saklaust fólk, sem sætir ákæru, eiga að mæta fyrir dómara og segjast saklaust. Meira þurfi saklaust fólk ekki.Ef sjónarmið Péturs eru almenn á Alþingi munu Arnar Jensson og þeir sem hugsa einsog hann eiga auðvelt með að fá lögum breytt þannig að skorður verði settar á varnir þeirra sem sæta ákærum, sama hvort fólk er saklaust eða sekt. Merkilegt er að heyra menn einsog einn af æðstu starfsmönnum ríkislögreglustjóra og alþingismann finna að því að ákært fólk leiti leiða til að verja sig og borgi mikinn kostnað af vörn í opinberum refsimálum. Áfram kemur fram hörð gagnrýni á dómskerfið. Davíð Oddsson sagði nýverið dómskerfið aðeins ráða við gæsluvarðhaldsúrskurði og sjoppurán og nú bætir Arnar Jensson um betur og segir dómara jafnvel óttast ríkt og öflugt ákært fólk. Þessu neita dómarar. En eru fullyrðingar um vanhæfi dómstóla ekki alvörumál? Er ekki alvörumál þegar alþingismaður og lögregluforingi eru sammála um að ákært fólk eigi að hafa takmarkaðar leiðir til að verjast ákærum? Eða skipta öll þessi orð engu máli í ljósi þess hverjir sögðu þau?Enn og aftur tekur Baugsmálið sviðsljós umræðna um opinber refsimál. Nú er það Arnar Jensson sem setur það mál í kastljósið. Merkilegt af honum að velja það mál þegar hann fjallar um varnir ákærðs fólks og hvort ekki eigi að setja skorður við því hvernig fólk verst opinberum refsiákærum. Það mál sem Arnar og félagar lögðu af stað með er fallið. Það féll vegna þess að ákærurnar héldu ekki. Enginn er þess umkominn í dag að segja til um hversu stóran þátt öflugar og dýrar varnir sakborninga eiga í þeirri niðurstöðu eða hvað slæleg vinnubrögð Arnars og félaga vógu þungt. Víst er að málatilbúnaður Arnars og félaga hans reyndist haldlaus og það litla sem eftir er af málinu, eftir áralangar rannsóknir þar sem ekkert hefur verið til sparað, er nú í höndum annarra en þeirra sem hófu leikinn. Upphaflegu rannsakendurnir og ákærendurnir eru ekki lengur þátttakendur. Kannski tókst öflugum verjendum að forðast réttarslys. Kannski þurfti ekki verjendur til og kannski hefði aðferð Péturs Blöndal dugað, það er að ákærða fólkið hefði bara sagt við dómarana að það væri saklaust.Þar sem lögreglu og ákærendum er falið mikið vald er ekki nokkur leið að taka undir með lögregluforingjanum um að skorður verði settar við því með hvaða hætti ákært fólk getur varist. Það er vandmeðfarið vald sem ákærendur hafa og það hlýtur að vera krafa allra að þeir sem sæta ákærum, einkum og sér í lagi saklaust fólk, megi og eigi að gera allt sem það getur í baráttunni við hið mikla vald til að leiða fram sakleysi sitt.
Athugasemdir
Spyrjum að leikslokum.
Heimir Lárusson Fjeldsted, 21.11.2006 kl. 00:23