Pól­it­ískt rétt

Jón Magnússon lögmaður heldur áfram umfjöllun um innflytjendamál, og að sjálfsögðu í Blaðinu. Grein Jóns er hér óstytt: 

"Á for­síðu Frétta­blaðs­ins 6. nóv­emb­er var ekki­frétt til­eink­uð „pól­it­ískri rétt­hugs­un”. Yf­ir for­síð­una stóð „Stefna Frjáls­lyndra í mál­um inn­flytj­enda vek­ur ugg”. Hvaða stefna er það sem vek­ur slík­an ugg? Sú stefna að Ís­lend­ing­ar hafi um það að segja hvaða út­lend­ing­ar komi til lands­ins og fái að setj­ast hér að. Þessi for­síðu­frétt er í anda „pól­it­ískr­ar rétt­hugs­un­ar” sem birt­ist með­al ann­ars í  þess­ari vit­lausu fyr­ir­sögn Frétta­blaðs­ins og þeirri rit­stjórn­ar­stefnu Morg­un­blaðs­ins að ekki megi segja frá því ef fólk af er­lendu bergi brot­ið ger­ist sekt um af­brot eða ann­að jafn­vel þó það séu frétt­ir.  Stefna Frjáls­lyndra í inn­flytj­enda­mál­um vek­ur ekki ugg, það er rangt og vond blaða­mennska að setja ekki­frétt­ir upp með þess­um hætti og and­stætt hlut­lægri um­fjöll­un um mál.  Við sem höf­um leyft okk­ur að benda á þau vanda­mál sem við stönd­um frammi fyr­ir ef ekki verð­ur spyrnt við fót­um er­um sak­að­ir um for­dóma. For­dóm­ar eru hleypi­dóm­ar eða ógrund­að­ir dóm­ar. Dóm­ur byggð­ur á rök­um eða stað­reynd­um er ekki for­dóm­ur. Mál­flutn­ing­ur okk­ar er byggð­ur á stað­reynd­um en ekki for­dóm­um. Það eru þeir sem gagn­rýna okk­ur sem ger­ast sek­ir um for­dóma, að gera okk­ur upp skoð­an­ir og hrein­lega segja ósatt um hverj­ar skoð­an­ir okk­ar eru. Við vör­um við þeirri þró­un sem hér get­ur orð­ið með áfram­hald­andi að­streymi út­lend­inga. Við höld­um því fram að það sé ekki leng­ur nein stjórn á þessu að­streymi og stjórn­kerf­ið ráði ekki við neitt. Magn­ús Þór Haf­steins­son, vara­for­mað­ur Frjáls­lynda flokks­ins, benti raun­ar rétti­lega á þetta á Al­þingi í vor. Eng­inn hef­ur for­dæmt það fólk sem hing­að hef­ur kom­ið. Við höf­um hins veg­ar kraf­ist þess að brugð­ist verði við til að við get­um stjórn­að þró­un­inni og mót­að það vel­ferð­ar­sam­fé­lag á Ís­landi sem við vilj­um stefna að.  Sam­fylk­ing­in hef­ur ákveð­ið að leggj­ast í stóra vörn fyr­ir frjálst að­streymi út­lend­inga til lands­ins. Sam­fylk­ing­unni er frjálst að hafa þá skoð­un en tals­mönn­um henn­ar er hins veg­ar ekki heim­ilt að gera öðr­um upp skoð­an­ir og bregða þeim um kyn­þátta­for­dóma eða að reyna að vekja ótta fólks gagn­vart út­lend­ing­um eins og tals­menn Sam­fylk­ing­ar­inn­ar hafa haft á orði gagn­vart mál­flutn­ingi okk­ar.  Hvergi í orð­um okk­ar gæt­ir  for­dóma. Tals­menn Sam­fylk­ing­ar­inn­ar ótt­ast hins veg­ar öfga­lausa um­ræðu um vanda­mál­ið og kjósa að reyna að drepa um­ræð­unni á dreif og gera þá tor­tryggi­lega sem þora að fjalla um þetta brýna hags­muna­mál allra Ís­lend­inga. Ég hef sett fram þá skoð­un að ég vilji ekki fá hing­að til lands þá sem ég kalla syni Allah og á  þá við þá ein­stak­linga sem játa ís­lam og gera kröfu til að sjar­ía-lög gildi og hafa í öll­um lönd­um Evr­ópu þar sem þeir hafa kom­ið tek­ið lög­in í eig­in hend­ur hafi þeir tal­ið það nauð­syn­legt með heið­urs­morð­um, of­beldi og af­tök­um, sbr. morð á stjórn­mála­leið­toga og kvik­mynda­leik­stjóra í Hol­landi. Þetta eru stað­reynd­ir en ekki for­dóm­ar. Það hef­ur auk held­ur ekk­ert með virð­ingu eða virð­ing­ar­leysi gagn­vart ís­lam að gera. Það hef­ur held­ur ekk­ert með þá  ját­end­ur ís­lams að gera sem hér búa og hafa ver­ið nýt­ir þjóð­fé­lags­borg­ar­ar. Ég ber hins veg­ar ekki virð­ingu fyr­ir öfga­fyllstu túlk­un hvorki ís­lams né ann­arra trú­ar­bragða. Vand­inn er sá að nú hafa öfga­menn­irn­ir tek­ið yf­ir í ís­lamskri boð­un og það er þar sem ég staldra við og geri kröfu til þess að við stönd­um við ákvæði stjórn­ar­skrár lýð­veld­is­ins um mann­rétt­indi og mann­helgi.  

 Fjöl­menn­ing­ar­þjóð­fé­lag er óskapn­að­ur ef það fel­ur í sér af­slátt af þeim gild­um mann­úð­ar og mann­rétt­inda sem hér ríkja. Pól­it­ísk rétt­hugs­un má aldr­ei leiða til þess að eng­inn þori að taka til máls um það sem máli skipt­ir af ótta við for­dóma þeirra sem telja sig hafa einka­rétt á því hvað má segja og hvað ekki. Fjöl­miðl­ar sem úti­loka eðli­lega um­ræðu eða búa til rang­ar ekki­frétt­ir í anda „pól­it­ískr­ar rétt­hugs­un­ar” eru for­dóma­full­ir og hættu­leg­ir."

Obbobobb!

Sé mér til undrunar, víða í bloggheimum, að framkvæmdastjóri Samfylkingarinnar hafi hótað mér þegar hann talaði um aðgerðir Samfylkingarinnar gegn Blaðinu vegna þess að ég vildi ekki þýðast hann í innri málefnum ritstjórnar.

Þetta er oftúlkun, framkvæmdastjórinn var sennilega bara í fýlu, samskonar og allir þeir Framsóknarmenn voru í þegar þeir hringdu þegar fylgið tálgaðist af þeirra flokki og fjölmiðlar greindu frá. Mér er lífsins ómögulegt að taka fljótfærnisleg orð framkvæmdastjórans sem hótun, og þá hótum um hvað, heldur einhver að hann ætli að lemja mig?

Sá siður hefur skapast að hagsmunafólk í stjórnmálum hringir í fjölmiðla og skammast jafnvel þegar eitthvað bjátar á, til dæmis þegar kjósendum fækkar. Það er bara allt í lagi og kannski átti ég ekkert að vera að segja frá þessu símtali. Fannst það bara skondið og var í svo lifandi góðu skapi þegar ég skrifaði þetta að mér var bara skemmt.

Ömm­ur á þing

Enn hafa kon­ur ekki náð að rétta sinn hlut gagn­vart körl­um í þeim próf­kjör­um sem fram hafa far­ið. Enn er fátt sem bend­ir til að kon­um fjölgi sem heit­ið get­ur á Al­þingi við kosn­ing­arn­ar í vor, en enn er von í þeim próf­kjör­um sem eft­ir eru. Sú stað­reynd hversu kon­ur eiga erf­itt upp­drátt­ar í stjórn­mál­um er al­vöru­mál og það er al­vöru­mál hversu fá­ar kon­ur sækj­ast eft­ir valda­stöð­um og ekki síð­ur hversu erf­itt þær eiga upp­drátt­ar.Þó kon­ur séu færri en karl­ar í flest­um fram­boð­um er það eitt og sér ekki skýr­ing á hversu fá­ar þeirra ná í allra fremstu röð. Það er eitt­hvað að, valda­störf hljóta að vera jafnt fyr­ir kon­ur sem karla, en hvað veld­ur því hversu seint okk­ur mið­ar í eðli­leg­an far­veg?Hlust­aði á préd­ik­ara á Ómega, sem sagði það skýrt sam­kvæmt orði guðs, að kon­an eigi að vera heima, gæta bús og barna og að þær eigi ekki að stjórna land­inu. Það sagði hann vera verk karla. Sem bet­ur fer eru ekki marg­ir sömu skoð­un­ar, eða hvað? Kannski ekki í orði, en á borði?Máli sínu til stuðn­ings sagði préd­ik­ar­inn fal­lega sögu af eldri konu í Kópa­vogi, lág­vax­inni og góðri. Fyr­ir­mynda­römmu sem fórn­aði sér fyr­ir aðra í fjöl­skyld­unni og gætti þess sér­stak­lega að eng­inn liði skort og all­ir væru sæl­ir og all­ir fengju nægju sína. Am­en, sagði préd­ik­ar­inn. Am­en. Að hugsa sér hvern­ig sam­fé­lag við ætt­um ef góða am­man í Kópa­vogi og nokkr­ar aðr­ar þann­ig ömm­ur hefðu far­ið út fyr­ir heim­il­ið, inn á Al­þingi og lof­að allri þjóð­inni að njóta gæsku sinn­ar og vits. Má vera að þá væri ekki skort­ur á úr­ræð­um fyr­ir veikt fólk, eng­ir biðl­ist­ar á sjúkra­hús­um, nóg væri til af fólki sem sinnti börn­um, veiku fólki, og hærri laun væru greidd til þeirra okk­ar sem ann­ast okk­ur þeg­ar við get­um það ekki sjálf, ým­ist vegna ald­urs eða veik­inda? Má vera að ef ömm­urn­ar hefðu ver­ið ko­snar á þing í stað nokk­urra mið­aldra kalla þá væru ör­lít­ið færri sendi­ráð á okk­ar veg­um hér og þar í heim­in­um, við hefð­um aldr­ei stutt inn­rás í ann­að land og kannski væru líf­eyr­is­rétt­indi ömmu á þingi ekk­ert miklu betri en ömmu í Kópa­vogi? Ömm­urn­ar á þingi myndu kannski gæta þess þar, rétt ein­sog þær gera heima fyr­ir, að öll­um líði nokk­uð vel og að eng­inn í fjöl­skyld­unni mæti af­gangi og þess vegna gengi það bara aldr­ei að mis­muna fólki ein­sog mið­aldra karl­arn­ir hafa gert.Er ekki kom­inn tími á að við fá­um ömm­urn­ar til að láta til sín taka þar sem sem flest­ir fái not­ið? Það er nefni­lega verk að vinna til að jafna kjör­in, gæta að þeim sem erf­itt eiga, jafna skatt­greiðsl­ur þann­ig að þeir sem mest hafa borgi í sama hlut­falli og þeir sem minna hafa og minna eiga.Ef préd­ik­ar­inn hef­ur rétt eft­ir guði, að kon­an eigi að vera heima og gæta bús og barna, má þá vera að Al­þingi og stjórn­ar­ráð telj­ist til heim­il­is­ins okk­ar allra og þang­að sár­vanti ömm­ur? Inn­tak sögu préd­ik­ar­ans af góðu ömm­unni var fínt, og því fínna verð­ur það sem fleiri fá not­ið.  

Frjás­lyndi þjóð­ern­is­flokk­ur­inn

Eiríkur Bergman Einarsson skrifar forvitnilega grein í Blaðið í dag. Þar segir:

"Þeir eru af sama meiði en heita mis­mun­andi nöfn­um í ólík­um lönd­um. Í Dan­mörku er það Pia Kærsga­ard sem fer fyr­ir Danska þjóð­ar­flokkn­um, í Nor­egi fór Carl I Hag­en fyr­ir Fram­fara­flokkn­um svo­kall­aða áð­ur en hin svip­fríða Siv Jens­en tók við kefl­inu. Í Frakk­landi var það Þjóð­ar­fram­varða­hreyf­ing Le Pen, í Hol­landi hinn myrti Pim Fortuyn, í Aust­ur­ríki fór Jörg Hai­der fyr­ir Frels­is­flokkn­um. Í Belg­íu kenna þeir sig við flæmska blokk og í Bret­landi er Sjálf­stæð­is­flokk­ur Stóra-Bret­lands að störf­um. Á Ís­landi er það Fjáls­lyndi flokk­ur­inn með Magn­ús Þór Haf­steins­son fremst­an í flokki. Ís­land fyr­ir Ís­lend­inga?Það var á tí­unda ára­tug ný­lið­inn­ar ald­ar sem þjóð­erni­söfga­flokk­ar fóru á nýj­an leik að ná fót­festu í stjórn­mála­lífi víða í Evr­ópu, eft­ir að hafa tek­ið sér stöðu gegn inn­flytj­end­um. Þjóð­ern­is­hug­mynd­ir hafa löng­um fall­ið í frjó­an jarð­veg víða í Evr­ópu og hafa jafn­framt fund­ið sér far­veg í stjórn­mála­lífi víða í álf­unni, þótt mis­jafnt geti ver­ið í tíma og rúmi hvern­ig og hvar um lönd far­veg­ur kyn­þátta­hyggj­unn­ar ligg­ur. Ein­hverra hluta vegna hef­ur slík­ur stjórn­mála­flokk­ur ekki kom­ið fram á sjón­ar­svið­ið á Ís­landi, fyrr en nú að Frjáls­lyndi flokk­ur­inn virð­ist ætla að helga sér þetta svið stjórn­mál­anna. Hér er auð­sjá­an­lega um mark­vissa stefnu­breyt­ingu að ræða. Í síð­ustu viku rit­aði Jón Magn­ús­son, lög­mað­ur og von­ar­pen­ing­ur flokks­ins, grein hér í blað­ið þar sem hann boð­aði að Ís­land ætti að vera fyr­ir Ís­lend­inga. Síð­an hef­ur Magn­ús Þór Haf­steins­son hald­ið úti sama mál­flutn­ingi í svo til öll­um fjöl­miðl­um. Þetta er þó ekki í fyrsta sinn sem álíka þjóð­ern­is­hug­mynd­ir koma fram í stjórn­mála­um­ræðu hér á landi. Fyr­ir tæp­um tutt­ugu ár­um var hér starf­andi fé­lags­skap­ur­inn Nor­rænn kyn­stofn sem barð­ist gegn því að Ís­lend­ing­ar myndu bland­ast fólki af er­lend­um upp­runa. Fé­lag ís­lenskra þjóð­ern­is­sinna sem stofn­að var á Suð­ur­landi skömmu fyr­ir alda­mót­in var svo næst í röð­inni til að halda uppi merkj­um kyn­þátta­hyggj­unn­ar hér á landi. Fé­lag­ið var aldr­ei fjöl­mennt og logn­að­ist út af eft­ir að einn forsp­rakki þess var dæmd­ur fyr­ir niðr­andi um­mæli um fólk af afr­ísk­um upp­runa sem hann við­hafði í for­síðu­við­tal­i við DV í febrú­ar 2001 und­ir heit­inu „Hvíta Ís­land“. Fé­lag fram­fara­sinna, und­ir for­ystu Hjart­ar J. Guð­munds­son­ar, tók þá við mál­inu og hélt til skamms tíma úti álíka mál­flutn­ingi á vef­síð­unni www.fram­far­ir.net. Nú hef­ur Frjáls­lyndi flokk­ur­inn (sem þá er orð­ið and­heiti) sem­sé tek­ið við kefl­inu. Breyt­ir flokka­kerf­inuEft­ir að kvóta­mál­ið datt út úr stjórn­mála­um­ræð­unni hér á landi hef­ur Frjáls­lyndi flokk­ur­inn ver­ið í nokk­urri til­vist­ar­kreppu og virð­ist ætla að finna sér til­veru­grund­völl með and­stöðu við inn­flytj­end­ur. Með því móti fær­ir flokk­ur­inn sig inn í þekkt mengi stjórn­mála­við­horfa í Evr­ópu, sem bygg­ir á hug­mynd­um um sér­stöðu þjóð­ar­inn­ar. Við­horf­ið geng­ur út á að inn­streymi fólks af er­lend­um upp­runa grafi á ein­hvern hátt und­an þjóð­inni og því verði að girða land­ið af, einn­ig í menn­ing­ar­legu til­liti. Slík­ir flokk­ar hafa átt ógn­væn­legu fylgi að fagna víða um álf­una á und­an­förn­um ár­um og því gæti þessi breyt­ing á stefnu flokks­ins haft af­drifa­rík­ar af­leið­ing­ar í för með sér fyr­ir flokka­kerf­ið hér á landi. Til að mynda hlýt­ur út­spil­ið að úti­loka sam­starf við Sam­fylk­ingu og Vinstri græna eft­ir næstu kosn­ing­ar."

Verð að eiga þetta

Rakst á eftirfarandi á bloggsíðu þingmannsins tilvonandi; Guðmundar Steingrímssonar:

 "Það er dáldið fyndið að skoða Blaðið í dag. Á forsíðu er slegið upp þriggja daga gamalli frétt um nýjasta þjóðarpúls Gallup. Búið er að fjalla um þetta í öllum helgarblöðunum og öllum ljósvakamiðlum um helgina. Könnunin staðfestir það sem áður hefur komið fram. Sjálfstæðisflokkurinn er stór, Samfylkingin þarf að bretta upp ermar, Vinstri grænir sækja á, etc etc. Þannig að þetta er í sjálfu sér engin frétt, þó svo skoðanakannanir séu alltaf tíðindi. Á sama tíma og þjóðarpúls Gallups fór fram var hins vegar efnt til hvorki meira né minna en þriggja prófkjöra í þremur kjördæmum á landinu á vegum Samfylkingarinnar. Prófkjörsins í Suðvesturkjördæmi, svo dæmi sé tekið, er getið í lítilli einsdálkafrétt innarlega í blaðinu. Ég hefði gjarnan viljað hlera, með nýjustu græjum, þann ritstjórnarfund þar sem það var ákveðið með einhverjum snilldarrökum að slá mánaðarlegum þjóðarpúlsi Gallup, þriggja daga gömlum, upp á forsíðu með fréttaskýringu, en segja í rælni frá niðurstöðum þriggja prófkjöra sem hátt í 15.000 manns tóku þátt í. Ég þori að veðja að Andrés Magnússon er heilinn á bak við þetta, enda frábær blaðamaður, eða eins og það kallast á færeysku: Frábær blaðrari."

Hélt það ekki vera vilja stjórnmálamanna nútímans að vilja hlera, en svona er þetta, menn koma á óvart. Það þarf svosem ekki

Mikil ósköp er að heyra hversu bág staða Samfylkingarinnar fer illa í heimafólkið. Það er ekki bara Guðmundur sem á erfitt, framkvæmdastjóri Samfylkingarinnar hringdi og sagðist krefjast hrókeringa á ritstjórn og ef ekki yrði brugðist við kröfu hans myndi Samfylkingin grípa til aðgerða gegn Blaðinu.

Fylg­is­sveifl­ur og fylg­is­hrun

 Nið­ur­læg­ing Fram­sókn­ar­flokks og Sam­fylk­ing­ar er það sem eft­ir­tekt­ar­verð­ast er í nið­ur­stöð­um þjóð­ar­púls Capa­cent. Þeg­ar rýnt er töl­urn­ar er sýnt að íbú­ar í mesta þétt­býl­inu hafa al­gör­lega gef­ist upp á Fram­sókn­ar­flokkn­um og fylgi flokks­ins á höf­uð­borg­ar­svæð­inu er svo lít­ið að það hlýt­ur að vekja þeim hroll sem mál­ið varð­ar, en stuðn­ings­menn flokks­ins eru varla miklu fleiri en fram­bjóð­end­ur flokks­ins til þings og sveit­ar­stjórna. Aðr­ir hafa lík­ast til gef­ist upp. Fylgi Fram­sókn­ar­flokks­ins í þétt­býl­inu er frá þrem­ur pró­sent­um þar sem það er lægst og hæst rís það í fimm pró­sent­ust­ig. Au­mara verð­ur það varla hjá elsta stjórn­mála­flokki þjóð­ar­inn­ar. Þetta ger­ist á sama tíma og sam­starfs­flokk­ur­inn er að jafna sig hratt eft­ir fylg­is­hrun í síð­ustu kosn­ing­um.Sam­fylk­ing­in ligg­ur mátt­vana rétt ein­sog Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn, en staða Sam­fylk­ing­ar­inn­ar hér í þétt­býl­inu er sér­stak­lega eft­ir­tekt­ar­verð. Fylg­is­tap Sam­fylk­ing­ar­inn­ar í þétt­býl­is­kjör­dæm­un­um þrem­ur er allt að tíu pró­sent­ust­ig­um. Í þeim kjör­dæm­um sem for­yst­an sit­ur, það er í Reykja­vík, er ekki hægt að tal­a um fylg­is­tap, frek­ar fylg­is­hrun. Sam­fylk­ing­in held­ur sínu í hin­um kjör­dæm­un­um þrem­ur. Það eitt get­ur ekki tal­ist við­un­andi. Flokk­ur­inn sem á að hafa leitt stjórn­ar­and­stöðu svo lengi hlýt­ur að eiga sókn­ar­færi og ætti að eðli­legu að bæta við sig, ekki tapa miklu fylgi þar sem verst er og rétt halda úr­slit­um síð­ustu kosn­inga þar sem best læt­ur. Sam­fylk­ing­ar­fólk hlýt­ur að vera áhyggju­fullt, hlýt­ur að vera and­vaka yf­ir bágri stöðu.Vinstri græn­ir hafa svo sem áð­ur mælst há­ir í skoð­ana­könn­un­um, en nú bend­ir margt til að meira sé að marka sterka stöðu þeirra en áð­ur. Um­hverf­is­mál­in eru mál stund­ar­inn­ar og eng­inn flokk­ur hef­ur ver­ið eins traust­vekj­andi þar og Vinstri græn­ir. Flokk­ur­inn mun ör­ugg­lega upp­skera í sam­ræmi við það.Staða Sjálf­stæð­is­flokks­ins er merki­leg. Flokk­ur­inn hef­ur ver­ið í rík­is­stjórn frá ár­inu 1991 og á þeim tíma hef­ur flokk­ur­inn auk­ið mis­mun­un þegn­anna meira en dæmi eru um, lýst sig fylgj­andi inn­rás í ann­að land og upp­sker nú stór­auk­ið fylgi. Auð­vit­að hef­ur Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn líka tek­ið þátt í ágæt­um mál­um, en ann­að hvort refsa ís­lensk­ir kjós­end­ur ekki eða þeir finna enga leið til þess, kannski þykja þeim aðr­ir flokk­ar ekki þess virði að þeir yf­ir­gefi Sjálf­stæð­is­flokk­inn þess vegna, jafn­vel ekki einu sinni þó Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn logi nán­ast stafna á milli í inn­an­flokks­átök­um.Frjáls­lyndi flokk­ur­inn virð­ist ætla að safn­ast til feðra sinna, nema veru­leg breyt­ing verði á. Ekki er nokk­ur leið að trúa því að áhugi flokks­manna á mál­efn­um gegn inn­flytj­end­um sé til­kom­inn sök­um veikrar stöðu flokks­ins. Skoð­an­ir sem for­yst­menn flokks­ins hafa viðr­að geta ekki ver­ið skyndi­skoð­an­ir. Því verð­ur ekki trú­að.   

Vin­ir að ei­lífu?

 Geta þeir sem deila og tor­tryggja hver ann­an unn­ið sam­an af heil­ind­um skömmu eft­ir há­mark átaka og efa­semda? Eðli­lega verða kjós­end­ur að velta því fyr­ir sér hvers­lags brag­ur verð­ur á sam­vinnu þeirra sem tak­ast á af hörku um þing­sæti fram­boðs­list­anna þeg­ar full­yrt er leynt og ljóst um óheil­indi keppi­naut­anna. Mest hef­ur bor­ið á efa­semd­um og tor­tryggni með­al sjálf­stæð­is­manna í Reykja­vík. Aðr­ir munu fylgja á eft­ir.Þeg­ar val­ið er á list­ana, val­ið er í lið­ið, er vænt­an­lega hugs­un flestra þeirra sem mæta á kjör­stað fyrst og fremst sú að velja þá fram­bjóð­end­ur sem eru þeim kær­ast­ir, þá fram­bjóð­end­ur sem eru lík­leg­ir til að vinna sigra í kom­andi kosn­ing­um og koma bar­áttu­mál­um og stefnu­mið­um flokks­ins áfram. Svo eru aðr­ir sem gæta þess af öll­um mætti að ein­staka fram­bjóð­end­ur fái sem versta og mest meið­andi út­komu. Það er oft gert að áeggj­an ann­arra fram­bjóð­enda. Þeg­ar allt er veg­ið er eðli­legt að spyrja, hvað svo? Geta þeir sem hafa tek­ist á, oft af miklu mis­kunn­ar­leysi, starf­að sam­an ein­sog ekk­ert hafi í skor­ist? Jafn­vel með óbragð í munn­in­um ein­sog einn fram­bjóð­and­inn hef­ur orð­að líð­an flokks­fé­laga sinna?Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn er ekki bú­inn að vinna úr deil­um og efa­semd­um eft­ir próf­kjör­ið í Reykja­vík. Þeir sem mest tók­ust á, það er Guð­laug­ur Þór Þórð­ar­son og Björn Bjarna­son, til­heyra hvor sín­um arm­in­um í flokkn­um, alla­vega er það skiln­ing­ur þeirra sem eru ut­an við átök­in. Ómögu­legt er að hugsa sér þá starfa sam­an af full­um heil­ind­um strax að slagn­um lokn­um. Flokks­fé­lag­ar þeirra verða samt að ætl­ast til þess af þeim, en það hef­ur margt ver­ið sagt og gert síð­ustu daga og vik­ur sem eft­ir er að vinna úr.Tæki­færi Sjálf­stæð­is­flokks­ins er merki­legt. Það sem helst get­ur kom­ið í veg fyr­ir væn­leg­an sig­ur í þing­kosn­ing­un­um eru inn­an­flokks­átök og óvild milli þeirra sem eiga að bera blys­ið. Þeir flokk­ar sem eiga eft­ir að fara í gegn­um op­in próf­kjör munu líka skað­ast af inn­an­flokks­átök­um. Það er ekki nokk­ur ástæða til að ætla að tor­tryggni og óheil­indi komi ekki líka við sögu hjá hin­um flokk­un­um.Þjóð­ar­púls Gall­up seg­ir okk­ur að tæki­færi Sjálf­stæð­is­flokks­ins sé mik­ið og að sama skapi sé staða Fram­sókn­ar­flokks­ins og Sam­fylk­ing­ar­inn­ar nið­ur­lægj­andi. Fram­sókn er að fest­ast með inn­an við tíu pró­senta fylgi og Sam­fylk­ing­in má, mið­að við kann­an­ir, berj­ast af krafti til að hanga í fjórð­ungs­fylgi. Breyt­ing­arn­ar á for­ystu Fram­sókn­ar­flokks­ins hafa greini­lega ekki auk­ið fylgi við flokk­inn og Sam­fylk­ing­in virð­ist ekki finna takt­inn. Áfram­hald­andi vand­ræða­gang­ur þess­ara flokka mun styrkja Vinstri græna og Sjálf­stæð­is­flokk­inn. Helst geta flokk­arn­ir fall­ið á eig­in verk­um, ein­sog virð­ist blasa við hjá Sjálf­stæð­is­flokkn­um í Reykja­vík.Eft­ir stend­ur hversu trú­verð­ug­ir fram­bjóð­end­urn­ir verða þeg­ar þeir standa hlið við hlið skömmu eft­ir að hafa stað­ið í harð­vít­ug­um átök­um sín á milli. Eig­um við að trúa því að þeir séu svo fljót­ir að fyr­ir­gefa allt sem var sagt og allt sem var gert eða má vera að próf­kjör geti ekki með nokkr­um hætti ver­ið til þess fall­in að velja sam­hent fólk til verka?

Ís­land fyr­ir Ís­lend­inga?

 

Jón Magnússon lögmaður hefur skrifað grein sem birtist í Blaðinu. Netverjar hafa rætt grein Jóns, en hér er hún í heild.

Sam­kvæmt frétt­um er straum­ur út­lend­inga til lands­ins svo mik­ill að yf­ir­völd henda eng­ar reið­ur á því hvað marg­ir út­lend­ing­ar hafa sest hér að. Við upp­haf skóla­árs kom í ljós að hóp­ur barna af er­lendu bergi brot­inn var ekki kom­inn með kenni­töl­ur. Kerf­ið ræð­ur greini­lega ekki við sí­auk­inn að­flutn­ing út­lend­inga. Þá ber­ast frétt­ir af því að í sum­um yngstu bekkj­ar­deild­um í grunn­skóla í Reykja­vík séu allt að 40% nem­enda af er­lend­um ætt­um. Ég staldr­aði við þess­ar frétt­ir um fólks­fjölg­un og að­flutn­ing út­lend­inga til lands­ins og reikn­aði út að yk­ist straum­ur út­lend­inga til lands­ins svo sem ver­ið hef­ur und­an­far­in ár þá yrð­um við orð­in  400 þús­und í land­inu ár­ið 2015 og út­lend­ing­ar eða ný­bú­ar  um 80 þús­und. Þessi þró­un gæti  orð­ið hrað­ari. Finnst okk­ur það eft­ir­sókn­ar­vert? Væri ég at­vinnu­lít­ill Pól­verji mundi ég ekki hugsa mig tvisv­ar um og flytja til Ís­lands. Eng­inn má skilja orð mín svo að ég sé á móti Pól­verj­um eða öðru kristnu fólki úr okk­ar heims­hluta. Sem dæmi þá er mér af­ar vel við Dani, Svía og Norð­menn en væri það eft­ir­sókn­ar­vert að hing­að flytt­ust 50 þús­und Norð­menn, 100 þús­und Sví­ar og 60 þús­und Dan­ir? Þó spyrnt sé við fót­um gegn aukn­um straumi inn­flytj­enda til lands­ins þá hef­ur það ekk­ert með virð­ing­ar­leysi fyr­ir öðr­um þjóð­um eða kyn­þátta­for­dóma að gera. Það hef­ur með það að gera hvern­ig við vilj­um sjá land­ið okk­ar og þjóð­fé­lag­ið þró­ast.  Sviss­lend­ing­ar hafa grón­ustu lýð­ræð­is­hefð í heimi. Krefj­ist 3% kjós­enda í Sviss þjóð­ar­at­kvæða­greiðslu þá verð­ur hún að fara fram um öll lög­gjaf­ar­mál­efni. Í Sviss hef­ur fólk bú­ið við þessa lýð­ræð­is­hefð í rúm 100 ár. Skoð­að í bak­sýn­is­spegl­in­um allt að 100 ár aft­ur í tím­ann sést að fólk­ið í Sviss hef­ur allt­af kos­ið það sem var land­inu hag­kvæm­ast hverju sinni.  Ný­lega var kos­ið um inn­flytj­en­dal­ög­gjöf í Sviss. Í frétt­um frétta­miðl­anna seg­ir að fólk­ið í Sviss hafi val­ið eina hörku­leg­ustu inn­flytj­en­dal­ög­gjöf sem þekk­ist. Af hverju? Af því að venju­leg­um Sviss­lend­ing­um of­býð­ur, þó að meiri­hluti stjórn­mála­flokka þar í landi hafi ekki haft af­skipti af mál­inu frek­ar en hér.  Í vor hafn­aði Al­þingi að nýta sér und­an­þágu sem tæk var til að koma í veg fyr­ir auk­inn inn­flutn­ing fólks til lands­ins. Magn­ús Þór Haf­steins­son, al­þing­is­mað­ur úr Frjáls­lynda flokkn­um og vara­for­mað­ur þess flokks, flutti þá at­hygl­is­verða ræðu og var­aði við af­leið­ing­um af þessu ábyrgð­ar­leysi, að­vör­un­ar­orð sem sýn­ir sig nú að áttu full­an rétt á sér.  Hvers vegna töldu all­ir stjórn­mála­flokk­ar nema Frjáls­lyndi flokk­ur­inn eðli­legt að gal­opna land­ið fyr­ir út­lend­ing­um? Var það ábyrg af­staða? Við Ís­lend­ing­ar höf­um ver­ið heppn­ir með að stór hluti fólks sem hing­að hef­ur kom­ið er harð­dug­legt  fólk. Það breyt­ir því ekki að við vilj­um hafa okk­ar vel­ferð­ar­sam­fé­lag fyr­ir Ís­lend­inga. Við vilj­um ekki missa al­gjör­lega stjórn á þró­un­inni. Ég vil ekki fá hing­að fólk úr bræðra­lagi Mú­ham­eðs sem hef­ur sín eig­in lög og virð­ir ekki lág­marks­mann­rétt­indi og mis­býð­ur kon­um. Ég vil ekki fá til Ís­lands hópa sem eru til vand­ræða alls stað­ar í Evr­ópu. Ef til vill má ekki segja þetta þar sem pól­it­ísk­ur rétt­trún­að­ur er alls­ráð­andi og hvert frá­vik frá hon­um for­dæmt. Það er hættu­legt ef fólk tal­ar sí­fellt um hluti sem skipta litlu máli en læt­ur stóru mál­in, fram­tíð­ar­mál­in, fram­hjá sér fara eins og þau væru ekki til.  Sætt­um við okk­ur við það, er okk­ur sama um að fimmti hver Ís­lend­ing­ur ár­ið 2020 tal­i ekki ís­lensku? Þekki ekki sögu þjóð­ar­inn­ar? Við er­um svo lít­ið sand­korn í þjóða­haf­inu að mesta ógn sem  sjálf­stæð ís­lensk þjóð og ís­lensk menn­ing hef­ur nokkru sinni stað­ið frammi fyr­ir er núna. Það er okk­ar hlut­verk að velja leið­ina áfram. Fyr­ir Ís­land og Ís­lend­inga.  

Hver borg­ar eða kaup­ir?

1. nóvember 2006

Þar sem próf­kjör kosta mjög mik­ið og fram­bjóð­end­ur hafa úr millj­ón­um að spila er eðli­legt að spyrja, hver borg­ar? Ís­lensk­ir stjórn­mála­menn hafa kom­ið sér upp sér­stöku kerfi þar sem þeir geta fal­ið fyr­ir kjós­end­um hver borg­ar bar­áttu þeirra, bæði þing­manns­efn­anna sjálfra og eins hvern­ig flokk­arn­ir afla sér tekna, það er ann­arra en rík­is­styrkja og fram­laga flokks­fé­laga.Öll­um er ljóst að ein­staka fram­bjóð­end­ur kosta miklu til, bæði með aug­lýs­ing­um og skrif­stofu­haldi. Lág­marks­krafa er að þing­manns­efn­in gefi upp hversu mik­ið bar­átt­an kost­ar og ekki langt und­an er kraf­an um upp­lýs­ing­ar um greið­end­urna. Lýð­ræð­is­lega kjörn­ir full­trú­ar þjóð­ar­inn­ar verða að vera hafn­ir yf­ir all­an vafa um hvort þeir standi í þakk­ar­skuld eða fjár­skuld­um við greið­end­ur bar­átt­unn­ar.Sama á við um stjórn­mála­flokk­ana. Kjart­an Gunn­ars­son, fyrr­ver­andi fram­kvæmda­stjóri Sjálf­stæð­is­flokks­ins, var helsti hem­ill­inn á að flokk­arn­ir opn­uðu bók­hald sitt og sættu sömu lög­mál­um og aðr­ir verða að gera. Nú þvæl­ist hann ekki leng­ur fyr­ir og þess vegna er tæki­færi fyr­ir stjórn­mála­menn nú­tím­ans að hætta leyni­að­gerð­um og sýna þjóð­inni sann­leik­ann. Ef­laust er ekki hægt að fletta upp fjár­reið­um flokk­anna í for­tíð­inni, þar sem bóka­halds­gögn eru ef­laust af skorn­um skammti.Full­yrð­ing­ar fólks um að bæði fram­bjóð­end­ur og flokk­ar lofi svört­um greiðsl­um eru svo ann­að mál og ekki síð­ur al­var­legra. Ekki er ástæða til að ef­ast um sann­leiks­gildi þeirra sem segj­ast hafa þeg­ið svarta pen­inga frá flokk­um og fram­bjóð­end­um vegna vinnu við kosn­inga­bar­áttu. Trú­lega munu flokk­arn­ir all­ir standa fast gegn þeim sem upp­ljóstra. Hag­ur flokka og þjóð­ar fer ekki allt­af sam­an. Ef sam­skipt­in væru fyr­ir­vara­laus hefðu flokk­ar og fram­bjóð­end­ur ekk­ert að fela. Mest nota stjórn­mála­menn þau rök að upp­lýs­ing­ar um greið­end­ur flokka og fram­bjóð­enda skekki lýð­ræð­ið. Þessi rök eru hald­laus, því er öf­ugt far­ið. Leynd­in er ávís­un á tor­tryggni, efa­semd­ir og trú á að ekki sé allt með felldu. Aðr­ar þjóð­ir hafa fjár­reið­ur flokk­anna að­gengi­leg­ar og er­lend­ir stjórn­mála­menn kom­ast bara ekki upp með það sama og okk­ar.Enn og aft­ur eru tíma­mót þar sem kosn­ing­ar eru í nánd með öllu til­heyr­andi. Á þess­um tíma­mót­um væri fínt að fram­bjóð­end­ur legðu spil­in á borð­ið og leyfðu okk­ur að sjá hvað­an þeir fá afl­ið og styrk­inn til allra aug­lýs­ing­anna, til skrif­stofu­halds­ins og sanni þann­ig fyr­ir okk­ur að þeir standi ekki í þakk­ar­skuld eða pen­inga­skuld við nokk­urn og að þeir geti starf­að áfram án þess að eiga eft­ir að gera upp við gef­end­urna. Til að kjós­end­ur viti hvort upp­gjör fari fram verða þeir að vita hverj­ir gef­end­urn­ir eru, jafn­vel hvort rétt­ara sé að tal­a um kaup­end­ur en gef­end­ur.