Verð að eiga þetta

Rakst á eftirfarandi á bloggsíðu þingmannsins tilvonandi; Guðmundar Steingrímssonar:

 "Það er dáldið fyndið að skoða Blaðið í dag. Á forsíðu er slegið upp þriggja daga gamalli frétt um nýjasta þjóðarpúls Gallup. Búið er að fjalla um þetta í öllum helgarblöðunum og öllum ljósvakamiðlum um helgina. Könnunin staðfestir það sem áður hefur komið fram. Sjálfstæðisflokkurinn er stór, Samfylkingin þarf að bretta upp ermar, Vinstri grænir sækja á, etc etc. Þannig að þetta er í sjálfu sér engin frétt, þó svo skoðanakannanir séu alltaf tíðindi. Á sama tíma og þjóðarpúls Gallups fór fram var hins vegar efnt til hvorki meira né minna en þriggja prófkjöra í þremur kjördæmum á landinu á vegum Samfylkingarinnar. Prófkjörsins í Suðvesturkjördæmi, svo dæmi sé tekið, er getið í lítilli einsdálkafrétt innarlega í blaðinu. Ég hefði gjarnan viljað hlera, með nýjustu græjum, þann ritstjórnarfund þar sem það var ákveðið með einhverjum snilldarrökum að slá mánaðarlegum þjóðarpúlsi Gallup, þriggja daga gömlum, upp á forsíðu með fréttaskýringu, en segja í rælni frá niðurstöðum þriggja prófkjöra sem hátt í 15.000 manns tóku þátt í. Ég þori að veðja að Andrés Magnússon er heilinn á bak við þetta, enda frábær blaðamaður, eða eins og það kallast á færeysku: Frábær blaðrari."

Hélt það ekki vera vilja stjórnmálamanna nútímans að vilja hlera, en svona er þetta, menn koma á óvart. Það þarf svosem ekki

Mikil ósköp er að heyra hversu bág staða Samfylkingarinnar fer illa í heimafólkið. Það er ekki bara Guðmundur sem á erfitt, framkvæmdastjóri Samfylkingarinnar hringdi og sagðist krefjast hrókeringa á ritstjórn og ef ekki yrði brugðist við kröfu hans myndi Samfylkingin grípa til aðgerða gegn Blaðinu.

Fylg­is­sveifl­ur og fylg­is­hrun

 Nið­ur­læg­ing Fram­sókn­ar­flokks og Sam­fylk­ing­ar er það sem eft­ir­tekt­ar­verð­ast er í nið­ur­stöð­um þjóð­ar­púls Capa­cent. Þeg­ar rýnt er töl­urn­ar er sýnt að íbú­ar í mesta þétt­býl­inu hafa al­gör­lega gef­ist upp á Fram­sókn­ar­flokkn­um og fylgi flokks­ins á höf­uð­borg­ar­svæð­inu er svo lít­ið að það hlýt­ur að vekja þeim hroll sem mál­ið varð­ar, en stuðn­ings­menn flokks­ins eru varla miklu fleiri en fram­bjóð­end­ur flokks­ins til þings og sveit­ar­stjórna. Aðr­ir hafa lík­ast til gef­ist upp. Fylgi Fram­sókn­ar­flokks­ins í þétt­býl­inu er frá þrem­ur pró­sent­um þar sem það er lægst og hæst rís það í fimm pró­sent­ust­ig. Au­mara verð­ur það varla hjá elsta stjórn­mála­flokki þjóð­ar­inn­ar. Þetta ger­ist á sama tíma og sam­starfs­flokk­ur­inn er að jafna sig hratt eft­ir fylg­is­hrun í síð­ustu kosn­ing­um.Sam­fylk­ing­in ligg­ur mátt­vana rétt ein­sog Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn, en staða Sam­fylk­ing­ar­inn­ar hér í þétt­býl­inu er sér­stak­lega eft­ir­tekt­ar­verð. Fylg­is­tap Sam­fylk­ing­ar­inn­ar í þétt­býl­is­kjör­dæm­un­um þrem­ur er allt að tíu pró­sent­ust­ig­um. Í þeim kjör­dæm­um sem for­yst­an sit­ur, það er í Reykja­vík, er ekki hægt að tal­a um fylg­is­tap, frek­ar fylg­is­hrun. Sam­fylk­ing­in held­ur sínu í hin­um kjör­dæm­un­um þrem­ur. Það eitt get­ur ekki tal­ist við­un­andi. Flokk­ur­inn sem á að hafa leitt stjórn­ar­and­stöðu svo lengi hlýt­ur að eiga sókn­ar­færi og ætti að eðli­legu að bæta við sig, ekki tapa miklu fylgi þar sem verst er og rétt halda úr­slit­um síð­ustu kosn­inga þar sem best læt­ur. Sam­fylk­ing­ar­fólk hlýt­ur að vera áhyggju­fullt, hlýt­ur að vera and­vaka yf­ir bágri stöðu.Vinstri græn­ir hafa svo sem áð­ur mælst há­ir í skoð­ana­könn­un­um, en nú bend­ir margt til að meira sé að marka sterka stöðu þeirra en áð­ur. Um­hverf­is­mál­in eru mál stund­ar­inn­ar og eng­inn flokk­ur hef­ur ver­ið eins traust­vekj­andi þar og Vinstri græn­ir. Flokk­ur­inn mun ör­ugg­lega upp­skera í sam­ræmi við það.Staða Sjálf­stæð­is­flokks­ins er merki­leg. Flokk­ur­inn hef­ur ver­ið í rík­is­stjórn frá ár­inu 1991 og á þeim tíma hef­ur flokk­ur­inn auk­ið mis­mun­un þegn­anna meira en dæmi eru um, lýst sig fylgj­andi inn­rás í ann­að land og upp­sker nú stór­auk­ið fylgi. Auð­vit­að hef­ur Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn líka tek­ið þátt í ágæt­um mál­um, en ann­að hvort refsa ís­lensk­ir kjós­end­ur ekki eða þeir finna enga leið til þess, kannski þykja þeim aðr­ir flokk­ar ekki þess virði að þeir yf­ir­gefi Sjálf­stæð­is­flokk­inn þess vegna, jafn­vel ekki einu sinni þó Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn logi nán­ast stafna á milli í inn­an­flokks­átök­um.Frjáls­lyndi flokk­ur­inn virð­ist ætla að safn­ast til feðra sinna, nema veru­leg breyt­ing verði á. Ekki er nokk­ur leið að trúa því að áhugi flokks­manna á mál­efn­um gegn inn­flytj­end­um sé til­kom­inn sök­um veikrar stöðu flokks­ins. Skoð­an­ir sem for­yst­menn flokks­ins hafa viðr­að geta ekki ver­ið skyndi­skoð­an­ir. Því verð­ur ekki trú­að.   

Vin­ir að ei­lífu?

 Geta þeir sem deila og tor­tryggja hver ann­an unn­ið sam­an af heil­ind­um skömmu eft­ir há­mark átaka og efa­semda? Eðli­lega verða kjós­end­ur að velta því fyr­ir sér hvers­lags brag­ur verð­ur á sam­vinnu þeirra sem tak­ast á af hörku um þing­sæti fram­boðs­list­anna þeg­ar full­yrt er leynt og ljóst um óheil­indi keppi­naut­anna. Mest hef­ur bor­ið á efa­semd­um og tor­tryggni með­al sjálf­stæð­is­manna í Reykja­vík. Aðr­ir munu fylgja á eft­ir.Þeg­ar val­ið er á list­ana, val­ið er í lið­ið, er vænt­an­lega hugs­un flestra þeirra sem mæta á kjör­stað fyrst og fremst sú að velja þá fram­bjóð­end­ur sem eru þeim kær­ast­ir, þá fram­bjóð­end­ur sem eru lík­leg­ir til að vinna sigra í kom­andi kosn­ing­um og koma bar­áttu­mál­um og stefnu­mið­um flokks­ins áfram. Svo eru aðr­ir sem gæta þess af öll­um mætti að ein­staka fram­bjóð­end­ur fái sem versta og mest meið­andi út­komu. Það er oft gert að áeggj­an ann­arra fram­bjóð­enda. Þeg­ar allt er veg­ið er eðli­legt að spyrja, hvað svo? Geta þeir sem hafa tek­ist á, oft af miklu mis­kunn­ar­leysi, starf­að sam­an ein­sog ekk­ert hafi í skor­ist? Jafn­vel með óbragð í munn­in­um ein­sog einn fram­bjóð­and­inn hef­ur orð­að líð­an flokks­fé­laga sinna?Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn er ekki bú­inn að vinna úr deil­um og efa­semd­um eft­ir próf­kjör­ið í Reykja­vík. Þeir sem mest tók­ust á, það er Guð­laug­ur Þór Þórð­ar­son og Björn Bjarna­son, til­heyra hvor sín­um arm­in­um í flokkn­um, alla­vega er það skiln­ing­ur þeirra sem eru ut­an við átök­in. Ómögu­legt er að hugsa sér þá starfa sam­an af full­um heil­ind­um strax að slagn­um lokn­um. Flokks­fé­lag­ar þeirra verða samt að ætl­ast til þess af þeim, en það hef­ur margt ver­ið sagt og gert síð­ustu daga og vik­ur sem eft­ir er að vinna úr.Tæki­færi Sjálf­stæð­is­flokks­ins er merki­legt. Það sem helst get­ur kom­ið í veg fyr­ir væn­leg­an sig­ur í þing­kosn­ing­un­um eru inn­an­flokks­átök og óvild milli þeirra sem eiga að bera blys­ið. Þeir flokk­ar sem eiga eft­ir að fara í gegn­um op­in próf­kjör munu líka skað­ast af inn­an­flokks­átök­um. Það er ekki nokk­ur ástæða til að ætla að tor­tryggni og óheil­indi komi ekki líka við sögu hjá hin­um flokk­un­um.Þjóð­ar­púls Gall­up seg­ir okk­ur að tæki­færi Sjálf­stæð­is­flokks­ins sé mik­ið og að sama skapi sé staða Fram­sókn­ar­flokks­ins og Sam­fylk­ing­ar­inn­ar nið­ur­lægj­andi. Fram­sókn er að fest­ast með inn­an við tíu pró­senta fylgi og Sam­fylk­ing­in má, mið­að við kann­an­ir, berj­ast af krafti til að hanga í fjórð­ungs­fylgi. Breyt­ing­arn­ar á for­ystu Fram­sókn­ar­flokks­ins hafa greini­lega ekki auk­ið fylgi við flokk­inn og Sam­fylk­ing­in virð­ist ekki finna takt­inn. Áfram­hald­andi vand­ræða­gang­ur þess­ara flokka mun styrkja Vinstri græna og Sjálf­stæð­is­flokk­inn. Helst geta flokk­arn­ir fall­ið á eig­in verk­um, ein­sog virð­ist blasa við hjá Sjálf­stæð­is­flokkn­um í Reykja­vík.Eft­ir stend­ur hversu trú­verð­ug­ir fram­bjóð­end­urn­ir verða þeg­ar þeir standa hlið við hlið skömmu eft­ir að hafa stað­ið í harð­vít­ug­um átök­um sín á milli. Eig­um við að trúa því að þeir séu svo fljót­ir að fyr­ir­gefa allt sem var sagt og allt sem var gert eða má vera að próf­kjör geti ekki með nokkr­um hætti ver­ið til þess fall­in að velja sam­hent fólk til verka?

Ís­land fyr­ir Ís­lend­inga?

 

Jón Magnússon lögmaður hefur skrifað grein sem birtist í Blaðinu. Netverjar hafa rætt grein Jóns, en hér er hún í heild.

Sam­kvæmt frétt­um er straum­ur út­lend­inga til lands­ins svo mik­ill að yf­ir­völd henda eng­ar reið­ur á því hvað marg­ir út­lend­ing­ar hafa sest hér að. Við upp­haf skóla­árs kom í ljós að hóp­ur barna af er­lendu bergi brot­inn var ekki kom­inn með kenni­töl­ur. Kerf­ið ræð­ur greini­lega ekki við sí­auk­inn að­flutn­ing út­lend­inga. Þá ber­ast frétt­ir af því að í sum­um yngstu bekkj­ar­deild­um í grunn­skóla í Reykja­vík séu allt að 40% nem­enda af er­lend­um ætt­um. Ég staldr­aði við þess­ar frétt­ir um fólks­fjölg­un og að­flutn­ing út­lend­inga til lands­ins og reikn­aði út að yk­ist straum­ur út­lend­inga til lands­ins svo sem ver­ið hef­ur und­an­far­in ár þá yrð­um við orð­in  400 þús­und í land­inu ár­ið 2015 og út­lend­ing­ar eða ný­bú­ar  um 80 þús­und. Þessi þró­un gæti  orð­ið hrað­ari. Finnst okk­ur það eft­ir­sókn­ar­vert? Væri ég at­vinnu­lít­ill Pól­verji mundi ég ekki hugsa mig tvisv­ar um og flytja til Ís­lands. Eng­inn má skilja orð mín svo að ég sé á móti Pól­verj­um eða öðru kristnu fólki úr okk­ar heims­hluta. Sem dæmi þá er mér af­ar vel við Dani, Svía og Norð­menn en væri það eft­ir­sókn­ar­vert að hing­að flytt­ust 50 þús­und Norð­menn, 100 þús­und Sví­ar og 60 þús­und Dan­ir? Þó spyrnt sé við fót­um gegn aukn­um straumi inn­flytj­enda til lands­ins þá hef­ur það ekk­ert með virð­ing­ar­leysi fyr­ir öðr­um þjóð­um eða kyn­þátta­for­dóma að gera. Það hef­ur með það að gera hvern­ig við vilj­um sjá land­ið okk­ar og þjóð­fé­lag­ið þró­ast.  Sviss­lend­ing­ar hafa grón­ustu lýð­ræð­is­hefð í heimi. Krefj­ist 3% kjós­enda í Sviss þjóð­ar­at­kvæða­greiðslu þá verð­ur hún að fara fram um öll lög­gjaf­ar­mál­efni. Í Sviss hef­ur fólk bú­ið við þessa lýð­ræð­is­hefð í rúm 100 ár. Skoð­að í bak­sýn­is­spegl­in­um allt að 100 ár aft­ur í tím­ann sést að fólk­ið í Sviss hef­ur allt­af kos­ið það sem var land­inu hag­kvæm­ast hverju sinni.  Ný­lega var kos­ið um inn­flytj­en­dal­ög­gjöf í Sviss. Í frétt­um frétta­miðl­anna seg­ir að fólk­ið í Sviss hafi val­ið eina hörku­leg­ustu inn­flytj­en­dal­ög­gjöf sem þekk­ist. Af hverju? Af því að venju­leg­um Sviss­lend­ing­um of­býð­ur, þó að meiri­hluti stjórn­mála­flokka þar í landi hafi ekki haft af­skipti af mál­inu frek­ar en hér.  Í vor hafn­aði Al­þingi að nýta sér und­an­þágu sem tæk var til að koma í veg fyr­ir auk­inn inn­flutn­ing fólks til lands­ins. Magn­ús Þór Haf­steins­son, al­þing­is­mað­ur úr Frjáls­lynda flokkn­um og vara­for­mað­ur þess flokks, flutti þá at­hygl­is­verða ræðu og var­aði við af­leið­ing­um af þessu ábyrgð­ar­leysi, að­vör­un­ar­orð sem sýn­ir sig nú að áttu full­an rétt á sér.  Hvers vegna töldu all­ir stjórn­mála­flokk­ar nema Frjáls­lyndi flokk­ur­inn eðli­legt að gal­opna land­ið fyr­ir út­lend­ing­um? Var það ábyrg af­staða? Við Ís­lend­ing­ar höf­um ver­ið heppn­ir með að stór hluti fólks sem hing­að hef­ur kom­ið er harð­dug­legt  fólk. Það breyt­ir því ekki að við vilj­um hafa okk­ar vel­ferð­ar­sam­fé­lag fyr­ir Ís­lend­inga. Við vilj­um ekki missa al­gjör­lega stjórn á þró­un­inni. Ég vil ekki fá hing­að fólk úr bræðra­lagi Mú­ham­eðs sem hef­ur sín eig­in lög og virð­ir ekki lág­marks­mann­rétt­indi og mis­býð­ur kon­um. Ég vil ekki fá til Ís­lands hópa sem eru til vand­ræða alls stað­ar í Evr­ópu. Ef til vill má ekki segja þetta þar sem pól­it­ísk­ur rétt­trún­að­ur er alls­ráð­andi og hvert frá­vik frá hon­um for­dæmt. Það er hættu­legt ef fólk tal­ar sí­fellt um hluti sem skipta litlu máli en læt­ur stóru mál­in, fram­tíð­ar­mál­in, fram­hjá sér fara eins og þau væru ekki til.  Sætt­um við okk­ur við það, er okk­ur sama um að fimmti hver Ís­lend­ing­ur ár­ið 2020 tal­i ekki ís­lensku? Þekki ekki sögu þjóð­ar­inn­ar? Við er­um svo lít­ið sand­korn í þjóða­haf­inu að mesta ógn sem  sjálf­stæð ís­lensk þjóð og ís­lensk menn­ing hef­ur nokkru sinni stað­ið frammi fyr­ir er núna. Það er okk­ar hlut­verk að velja leið­ina áfram. Fyr­ir Ís­land og Ís­lend­inga.  

Hver borg­ar eða kaup­ir?

1. nóvember 2006

Þar sem próf­kjör kosta mjög mik­ið og fram­bjóð­end­ur hafa úr millj­ón­um að spila er eðli­legt að spyrja, hver borg­ar? Ís­lensk­ir stjórn­mála­menn hafa kom­ið sér upp sér­stöku kerfi þar sem þeir geta fal­ið fyr­ir kjós­end­um hver borg­ar bar­áttu þeirra, bæði þing­manns­efn­anna sjálfra og eins hvern­ig flokk­arn­ir afla sér tekna, það er ann­arra en rík­is­styrkja og fram­laga flokks­fé­laga.Öll­um er ljóst að ein­staka fram­bjóð­end­ur kosta miklu til, bæði með aug­lýs­ing­um og skrif­stofu­haldi. Lág­marks­krafa er að þing­manns­efn­in gefi upp hversu mik­ið bar­átt­an kost­ar og ekki langt und­an er kraf­an um upp­lýs­ing­ar um greið­end­urna. Lýð­ræð­is­lega kjörn­ir full­trú­ar þjóð­ar­inn­ar verða að vera hafn­ir yf­ir all­an vafa um hvort þeir standi í þakk­ar­skuld eða fjár­skuld­um við greið­end­ur bar­átt­unn­ar.Sama á við um stjórn­mála­flokk­ana. Kjart­an Gunn­ars­son, fyrr­ver­andi fram­kvæmda­stjóri Sjálf­stæð­is­flokks­ins, var helsti hem­ill­inn á að flokk­arn­ir opn­uðu bók­hald sitt og sættu sömu lög­mál­um og aðr­ir verða að gera. Nú þvæl­ist hann ekki leng­ur fyr­ir og þess vegna er tæki­færi fyr­ir stjórn­mála­menn nú­tím­ans að hætta leyni­að­gerð­um og sýna þjóð­inni sann­leik­ann. Ef­laust er ekki hægt að fletta upp fjár­reið­um flokk­anna í for­tíð­inni, þar sem bóka­halds­gögn eru ef­laust af skorn­um skammti.Full­yrð­ing­ar fólks um að bæði fram­bjóð­end­ur og flokk­ar lofi svört­um greiðsl­um eru svo ann­að mál og ekki síð­ur al­var­legra. Ekki er ástæða til að ef­ast um sann­leiks­gildi þeirra sem segj­ast hafa þeg­ið svarta pen­inga frá flokk­um og fram­bjóð­end­um vegna vinnu við kosn­inga­bar­áttu. Trú­lega munu flokk­arn­ir all­ir standa fast gegn þeim sem upp­ljóstra. Hag­ur flokka og þjóð­ar fer ekki allt­af sam­an. Ef sam­skipt­in væru fyr­ir­vara­laus hefðu flokk­ar og fram­bjóð­end­ur ekk­ert að fela. Mest nota stjórn­mála­menn þau rök að upp­lýs­ing­ar um greið­end­ur flokka og fram­bjóð­enda skekki lýð­ræð­ið. Þessi rök eru hald­laus, því er öf­ugt far­ið. Leynd­in er ávís­un á tor­tryggni, efa­semd­ir og trú á að ekki sé allt með felldu. Aðr­ar þjóð­ir hafa fjár­reið­ur flokk­anna að­gengi­leg­ar og er­lend­ir stjórn­mála­menn kom­ast bara ekki upp með það sama og okk­ar.Enn og aft­ur eru tíma­mót þar sem kosn­ing­ar eru í nánd með öllu til­heyr­andi. Á þess­um tíma­mót­um væri fínt að fram­bjóð­end­ur legðu spil­in á borð­ið og leyfðu okk­ur að sjá hvað­an þeir fá afl­ið og styrk­inn til allra aug­lýs­ing­anna, til skrif­stofu­halds­ins og sanni þann­ig fyr­ir okk­ur að þeir standi ekki í þakk­ar­skuld eða pen­inga­skuld við nokk­urn og að þeir geti starf­að áfram án þess að eiga eft­ir að gera upp við gef­end­urna. Til að kjós­end­ur viti hvort upp­gjör fari fram verða þeir að vita hverj­ir gef­end­urn­ir eru, jafn­vel hvort rétt­ara sé að tal­a um kaup­end­ur en gef­end­ur.